พระพุทธศาสนาสอนให้ทุกคนเป็นคนดี

ทางด้านริยะกับเพื่อนๆ เมื่อได้ยินมารดาตะโกนบอก ริยะจึงได้บอกกับ เพื่อนๆ ว่า “เอ้ย! พวกเราเลิกเหอะ แม่เป็นห่วง ขึ้นเรือนแพหาอะไรกินกันดีกว่า” ซึ่งเวลาขณะนั้นเป็นเวลาพลบคา มองเห็นสิ่งรอบข้างรำไรๆ ประกอบกับสายนำ  เครื่องติดตามราคาถูก ที่สะท้อนแสงไฟเป็นริ้วๆ เสียงหริ่งเรไรต่างร้องระงม เมื่อริยะหันไปมองเพื่อนๆ อีกครั้งก็เห็นเพียงเงาตะคุ่มๆ กำลังว่ายนำตามเขามา แต่ท้นใดนันทองซึงว่าย น้ำอยู่หลังสุดก็ได้ตะโกนร้องว่า“ช่วยด้วย! ช่วยด้วย! ช่วยที ไม่Iอะไรมาดึงขา” ตะโกนเสร็จร่างของ ทองก็ผลุบๆ โผล่ๆ แล้วก็จมหายไปกับสายน้ำ ริยะใจหายวาบ นึกถึงคำมารดา ที่ว่า“พลบคั๋าแล้วนะเดี๋ยวผีจะดึงขา” จึงตะโกนร้องเสียงหลง“ไอ้ทอง!ไอ้ทอง! จากนั้นทุกคนก็รีบว่ายตรงไปยังจุดที่ทองแร่อัลคามันไทด์จมหายไปช่วยกันด้นหาแต่หาอย่างไร ก็ไม่พบ จ้อยถึงกับปล่อยโฮออกมา “ฮือ ฮือ ฮือ” ไอ้ทอง! ฟูลออรีนโธ่ไม่น่าเลย เพิ่งจะ เห็นกันอยู่หลัดๆ” พลันทั้งหมดก็ได้ยินเสียงๆ หนึ่งด้งขึ้นที่เรือนแพ“อ้าว เอ้ย! พวกเอ็งยังไม่ขึ้นมาเรือนแพอีกหรือไง เดี๋ยวผีก็ดึงขาหรอก” ทุกคนหันไปตามเสียง ตะโกนเกือบจะพร้อมกันว่า “ไอ้ทอง” จ้อยหันหน้ามา มองริยะ ถามว่า“เอ้ย! ไอ้ยะทำไมไอ้ทอง มันถึงเป็นผีเร็วนักวะ เพิ่งจะจมนํ้าหายไปเมื่อ ด!ะกึ๋นเอง”ริยะจึงตอบว่า“มึงแหกตา^ให้ดึซิไอ้จ้อย ดักฟังไร้สาย  ผี เผอ ที่ไหน เห็นหรือเปล่า มันนั่งหัวเราะ พวกเราอยู่นั่น ไอ้ทองมันหลอกเรา เดี๋ยวเถอะ พ่อจะถีบให้ตกแพเลย” ริยะพูด อย่างหมั่นไล้ เมื่อถึงแพทุกคนขึ้นเรือนแพเรียบร้อยแล้ว ทองก็ถามว่า“พวกเอ็งหาอะไรกันมืดคาไม่ยอมขึ้นมาจากนั่า เดี๋ยวผีก็ดึงขาหรอก”พูด จบทองก็หัวเราะอย่างขบขัน แต่ทุกคนไม,ขำด้วยท้นใดนั้น “ผลั่ก ดูม” เสียง แรกเป็นเสียงฝ่าเท้าของปานกระทบกับแผ่นหลังของทองและเสียงที่สองเป็นเสียง ร่างของทองร่วงหล่นน้า ท่ามกลางเสียงพูดด้วยความหมั่นไล้ของปาน พร้อม กับเสียงหัวเราะของกลุ่มเพื่อนๆยอม ท าย   “เอ็งลงไปหัวเราะในนํ้าให้พอ ไอ้ทอง ไอ้เวรเอ้ย เล่นอะไรพิเรนท์พวกเรา เป็นห่วงแทบตาย เสือกมานั่งหัวเราะเยาะอยู่ได้ ไปพวกเราเปลี่ยนเสื้อผ้า หา อะไรกินดีกว่า ปล่อยไอ้ทองให้มันปอดบวมตายอยู่ในนั่านั่นแหละ” พูดจบปาน และเพื่อนๆ ก็พากันไปผลัดเสื้อผ้าที่เปียกโชกไปด้วยน้า ท่ามกลางการร้องเสียง หลงของทอง“เครื่องจับสัญญาณระยะไกลเอ้ย พวกเอ็งจะไปไหน รอกูด้วย”ท่ามกลางแสงไฟสีขาวนวลสลัวๆ ซึ่งติดอยู่บนเพดานเหนือระเบียงหน้า เรือนแพเสียงพูดคุยประกอบกับเสียงหัวเราะซึ่งดังมาเป็นระยะๆของกลุ่มเพื่อนๆ ของ'ริยะ ซึ่งส่วนมากก็เป็นการพูดคุยกันเรืองลัมเพเหระ จนกระทั่ง

เครื่องติดตามตัวบุคคล