วันจันทร์ที่ 14 กันยายน พ.ศ. 2558

ระยะสัญญาณจากเครื่องปล่อยและตัวรับห่างกันมากจำเป็นต้องมีจุดติดตั้งตัวปล่อยสัณญาณเพิ่ม

ทองบอกว่า “ไอ้ยะ ที่ข้ากับเพื่อนมาเที่ยวที่นี้ก็เพราะเราชอบธรรมชาติ และก้าวแรกที่พวกเรามาถึงพวกเราก็ล้,มนัสได้ถึงความอบอุ่น ธรรมชาติและก็ ความเป็นกันเอง ข้าว่านะพวกเราไปพักในเรือนแพกันดีกว่า ได้สัมผัสธรรมชาติ และก็อีกอย่าง พวกเราไม่ต้องไปกวนพ่อกับแม่ของไอ้ยะมันด้วย”ข้าเห็นด้วยกับไอ้ทองวะ” จีพีเอสราคาถูก  พักในเรือนแพนี่แหละสะดวกดี” จ้อยเห็น ด้วยกับความคิดของทอง จนนกอดที่จะพูดขัดคอขึ้นมาไม่ได้ “ไอ้จ้อย! รู้สึกว่า ไอ้ทองพูดอะไร เอ็งจะเห็นด้วยตลอดเลยนะ เอ็งไปเป็นคู่ขากับไอ้ทองมันเลยไป” ทุกคนหัวเราะยกเว้นจ้อยคนเดียวหัวเราะไม่ออก เมื่อถูกแวว พูดสวนกลับไปว่า“แล้วเอ็งละนก ถ้าเห็นด้วยก็เป็นคู่ขาไอ้ทองด้วยนะซิ” นกหัวเราะเบาๆ พูดว่า “ไม่ละ! ไอ้ทองมีเอ็งคนเดียว ก็แย่พอตัวอคู่แล้ว” จ้อยซึ่งอยู่ใกล้ๆ นก มลพิษทางอากาศอยู่แล้วก็เหวี่ยงโครมเข้าเบาๆ ที่ต้นขาเพื่อน แล้วทุกคนก็หัวเราะกันอย่างสนุก สนานริยะบอกเพื่อนๆ ว่า “ถ้างั้นเรารีบไปเก็บกระเป๋าลงไปที่เรือนแพเลยดีกว่า”เมื่อทุกคนหอบหิ้วกระเป๋าจะลงจากบ้านไปที่เรือนแพ ก็ได้ยินเสียงแม่ของรืยะ ด้งขึ้นแฝงด้วยความการุณย์ว่า“แม่นึกอยู่แล้วว่าคงไม่มีใครพักอยู่บนเรือนหรอก คงจะรำคาญคนแก่” “โธ่! แม่ครับ ไม่ใช่อย่างที่แม่เข้าใจนะครับ” ริยะรีบอธิบายกับมารดา มารดาของริยะหัวเราะขึ้นเบาๆ กล่าวว่าแม่!ตัวแต่ก้าวแรกแล้วหล่ะลูก ว่าพวกลูกๆ ไม่อยากรบกวนพ่อกับแม่ อยากพักผ่อนเพราะแม่กับพ่อก็!อยู่แล้วว่าลูกๆอยากจะผ่อนคลายความเครียด จากการสอบ แต่แมก!นะว่าพวกลูก ดักฟังระยะไกล ไม่เครียดหรอกเพราะน่าจะสอบผ่านทุกคน เพราะแม่เห็นแต่ละคนไม่มีใครเครียดสักคนเลย แม่ว่าทุกคนอยากมาฉลองที่ สอบผ่านมากกว่า” ริยะมองหน้ามารดาตัวเองอย่างสงสัย พร้อมถามว่า “นมf ได้ยังไงครับ” มารดาของริยะยิ้มให้เป็นจังหวะเดียวกันกับพ่อของริยะเดินเข้า มาพร้อมบอกว่า “ลูกลืมแล้วหรือว่า พ่อกับแม่เคยม่านชีวิตแบบลูกๆมาก่อนตาม สบายนะลูก สนุกกันให้เต็มที่ มีอะไรบอกพ่อกับแม่นะ” ทุกคนยกมือไหว้แล้ว พากันลำเลียงกระเป๋าและเครองใช้ที่จำเป็นมาเก็บไว้ที่เรือนแพท่ามกลางสายตา ที่มองดูทุกคนด้วยความเมตตาจากพ่อและแม่ของรียะเมื่อทุกคนนำสิงของเครื่องใช้ที่จำเป็นมาเก็บไว้ที่เรือนแพเรียบร้อยแล้ว ทุกคนก็เล่นนํ้ากันอย่างสนุกสนานจนพลบคา แม่ของรียะเห็นว่าทุกคนยังคง เล่นนํ้ากันอยู่ จึงตะโกนบอกลงมาด้วยความเป็นห่วงว่า“ยะ ยะลูก บอกเพื่อนๆ ของลูกเลิกเล่นน้ำได้แล้ว พลบคาแล้วนะ เดี๋ยวผี จะดึงขาเอา  เครื่องติดตามรถไร้สาย ”จังหวะเดียวกันกับพ่อของริยะ ผ่านมาได้ยินพอดี จึงตำหนิภรรยา ว่า “เอ๊ะ! คุณนี่ พูดอะไรไม่เป็นมงคลเอาซะเลย ผี เผอ ที่ไหนกัน”ก็ฉันเป็นห่วงพวกเขานี่” แม่ไม่วายย้อนบอก พ่อจึงได้พูดปลอบใจแม่ว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงพวกเขาหรอก พวกเขาโตแล้ว เราเข้าบ้านไปดูหนังดู ละครกันดีกว่า วันนี้มีละครเรื่องที่คุณชอบไม่ใช่เหรอ” พูดจบพ่อของริยะก็ชวน ภรรยาเข้าบ้านทันที



เครืองติดตามรถยนต์

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น