วันจันทร์ที่ 14 กันยายน พ.ศ. 2558

การสร้างผลิตภัณฑ์ให้ออกมามีคุณภาพและทำยอดขายได้ดีในตลาดเศรษฐกิจ

“ไอ้เรื่องสวยงามนั้นข้าไม่เกี่ยงเอ็งหรอกตรัง แต่เอ็งลองคิดดู ค่าใช้จ่าย เท่าไหร่ แค่ค่าโดยสารไป-กลับกิปาเข้าไปเกือบจะสองพันแล้ว ไหนจะค่ากิน ค่า ที่พัก และค่าใช้จ่ายอื่นอีก เอ็งอย่าลืมนะโว้ยเรายังขอเงิน พ่อ-แม่ใช้อยู่เลย” ปาน อดที่จะขัดคอเพื่อนไม่ไค้แต่ยังไง สำหรับข้านะ ข้าคงไปไม่ไต้หรอก เงินข้าไม่พอจริงๆ  จีพีเอสติดตามรถยนต์ “ปาน ยอมรับในสถานะของตัวเอง เพราะที่บ้านปานค่อนข้างจะยากจน เพราะฉะนั้น เวลาใช้เงินเขาจะคอยระมัดระวังเป็นพิเศษ ปานจะไม่ค่อยออกไปเที่ยวไหน เว้น แต่ลังสรรค่ในหมู่เพื่อนที่สนิทๆ เล็กๆ น้อยๆ เท่านั้น“แบบปานพูดกิถูกนะ ข้าคนหนึ่งละที่เห็นด้วย เพราะพวกเราแต่ละคน ยังหาเงินใช้เองยังไม่ไต้ข้าว่าเราควรที่จะหาแหล่งท่องเที่ยวที่ไม1ไกลมากนักใกล้ๆ กรุงเทพฯ นี่แหละ หรือห่างจากกรุงเทพฯ กิไม่ควรจะเกินกว่า 100 หรือ 200 กม. กิพอ หรือเอ็งว่าไง ไอ้จ้อย นั่งเงียบเป็นเปาสากเชียว” นกหรือถวิลออกความเห็น พร้อมหันไปถามจ้อยเพื่อนรักสำหรับข้ายังไงกิไต้ แต่ถ้าให้ออกความคิดเห็นนะ สถานที่ท่องเที่ยว สวยงาม ไม่ไกลกรุงเทพมากนัก ที่พักและอาหารสะดวกสบายแล้วละกิรู้ลืกว่า จะมืที่นึงนะ” จ้อยหยุดเว้นระยะครู่หนึ่ง  บรรดาเพื่อนๆ เห็นจ้อยเงียบไปกิถามนกหวีด เกือบจะพร้อมๆ กันว่า“ที่ไหนวะ ไอ้จ้อย’’ จ้อยหัวเราะขึ้นเบาๆ พร้อมบอกว่ากิบ้านไอ้ยะ ที่เมืองกาญจน์ไงละ พวกเอ็ง'ว่าตามสเป็กที่เราตั้งกัน'ไว้ หรือเปล่าละ คอยฟังนะ ข้าจะแจงเป็นข้อๆ ให้พวกเอ็งที่ฉลาดน้อยกว่าข้าเล็ก น้อยฟัง ฟังนะโธ่! ไอ้ตรังที่บ้านเอ็งมีแม่นหรือเปล่าว,ะ กะอีแค่เรือนแพ เอ็งยังไม่รู้จัก เรียนมหาวิทยาลัย ได้ยัง1ไงว่ะ” ทองเขกกระบาลเพื่อนพร้อมกับหัวเราะเบาๆ ดักฟังไรสายขนาดเล็ก  แต่ ยังไม่สิ้นเสียงหัวเราะ ทุกคนก็ได้ยินเสียงดัง “โปีก” ตามมาพร้อมกับเสียงของ ตรังที่ย้อนถามทองว่า“ไอ้ทอง! เอ็งก็ได้แต่หัวเราะเยาะข้า ข้ายอมรับว่าข้าไม่รู้จักเรือนแพ แล้ว เอ็งละเอ็งรู้จิก็ขันโตกหรือเปล่า”'ทองล่ายหน้า1โม่รู้จักก็เลยโดนตรังเขกกระบาลอีก โปิก พร้อมกับบอกกับทองว่า“ถ้าเอ็งไม่รู้จัก ก็ไว้วันหลังแล้วกันข้าจะอธิบายให้ฟัง เมื่อกี้ถือว่าเป็นค่า มัดจำก็แล้วกัน”ทุกคนได้ฟังแล้วก็หัวเราะอย่างขบข้นนี่คือลัมพันธภาพระหว่างเพื่อนฝูง ทุกคนเข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยพร้อมกัน เรียนปีเดียวกัน คณะเดียวกัน ถึง แม้แต่ละคนจะมาจากต่างถิ่นที่ห่างไกล แต่ทุกคนก็สามารถเป็นเพื่อนฝูง และ รักใคร่สามัคคีกันได้ เล้นแบ่งระหว่างภาคหรือจังหวัดไม่ใช่สิงที่สามารถจะปิด กั้นส้มพันธภาพระหว่างเพื่อนได้“เอ่ยๆ พอแล้ว อุปกรณ์ดักฟังมือถือ  อย่าเล่นกันมากเลยนี่ก็ใกล้สอบวิชาสุดท้ายแล้ว พวก เอ็งจะเอายังไงก็ว่ามาถ้าไม่มีข้าขอสรุปอีกครั้งนะปิดเทอมนี้พวกเราไปเที่ยวบ้าน ไอ้ยะกัน ไปพวกเราไปเข้าห้องสอบกันเถอะ” นกสรุปลันๆ แล้วเดินนำหน้า บรรดาเพื่อนๆ เข้าห้องสอบด้วยความมั่นใจหลังจากเข้าห้องสอบ รืยะเป็นคนแรกที่ออกมาจากห้องสอบ ชายหนุ่ม นั่งรอเพื่อนที,นั่งหินอ่อนหน้ามหาวิทยาลัย ครู่หนึ่งเพื่อนๆ ทั้ง 5 คนก็เดินออกมา จากห้องสอบ เท่าที่ลังเกตดู รู้สึกว่าทุกคนยิ้มแย้มแจ่มใส ไม่มีอาการเคร่งเครียด แสดงให้เหิน เมื่อทั้งหมดเดินมาถึงที่นั่งที่ริยะนั่งรออยู่ ทองเป็นคนแรกที่เอ่ย ถาม'รียะ'ว่า

เครื่องติดตามรถยนต์

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น